Bezpieczeństwo zdrowotne Polaków – system ochrony zdrowia ma funkcjonować dla pacjentów

W piątek, prezydent Andrzej Duda powołał Narodową Radę Rozwoju. Jej pierwsze posiedzenie poświęcone było bezpieczeństwu zdrowotnemu Polaków.

W ramach Rady wyodrębniono 10 sekcji tematycznych, m.in. sekcję ochrony zdrowia. Tworzą ją wybitni eksperci o różnym doświadczeniu i odmiennych poglądach: dr Leszek Borkowski  (koordynator sekcji), Marek Balicki, prof. dr hab. Piotr S. Czauderna, dr Maciej Dercz, prof. dr hab. Ewa B. Marcinowska-Suchowierska, dr Jerzy Milewski, Maria Ochman, prof. dr Waldemar Priebe, dr hab. Piotr Przybyłowski, prof. dr hab. Piotr Radziszewski. Te nazwiska gwarantują pluralizm i nową jakość debaty publicznej o naszym zdrowiu. Ich zadaniem będzie przygotowywanie opinii, ekspertyz, a także założeń merytorycznych do prezydenckich ustaw dotyczących ochrony zdrowia.

Przebieg piątkowej debaty potwierdził, że o zdrowiu Polaków można dyskutować ponad podziałami bez politycznych uprzedzeń i awantur. Dyskutowano jak naprawić system ochrony zdrowia by w pełni zagwarantować obywatelom konstytucyjne prawo dostępu do świadczeń zdrowotnych finansowanych ze środków publicznych.

Podjęte w debacie problemy wychodzą także naprzeciw zgłaszanym przez przedsiębiorców z branży medycznej i farmaceutycznej postulatów dotyczących: polityki i standardów opieki  senioralnej, dostępu do opieki geriatrycznej, wyceny technologii medycznych, konkurencyjności na rynku usług medycznych, koniecznych zmian legislacyjnych dotyczących polityki lekowej, racjonalnego wykorzystania dostępnych środków finansowych i zasobów kadrowych, wykorzystania funduszy europejskich w perspektywie  finansowej 2016 – 2020.

W opiniach i stanowiskach BCC wielokrotnie wskazywaliśmy na potrzebę wypracowania ponadpartyjnej polityki zdrowotnej państwa, której  efektem byłoby uzyskanie narodowego konsensu w sprawie długofalowej wizji i strategii dla ochrony zdrowia w Polsce.

W kontekście obrad Narodowej Rady Rozwoju, za najpilniejsze do podjęcia w pracach sekcji ochrony zdrowia uznać należy następujące problemy:

1. Reforma systemu usług farmaceutycznych, opieki farmaceutycznej, zmiana sposobu postrzegania przez państwo problemów polskiej farmacji, rynku aptecznego i hurtowego, bezpieczeństwa lekowego oraz zabezpieczenia stałej dostępności pacjentom do leków ratujących życie.
2. Określenie strategicznych celów zapewniających stabilne warunki dalszego rozwoju polskiego przemysłu farmaceutycznego.

Potrzebna jest odpowiednia długofalowa polityka państwa, która zachęci krajowy przemysł farmaceutyczny do inwestycji, tak by mógł konkurować z podmiotami zagranicznymi. Wyzwaniem dla przemysłu farmaceutycznego w Polsce jest produkcja leków onkologicznych i biotechnologicznych. Z tych też względów, branża potrzebuje rządowej strategii rozwoju, jako znaczącej części polityki lekowej państwa.

3. Strategia działania państwa w starzejącym się społeczeństwie. „Srebrna gospodarka” i miejsce w niej sektora ochrony

Starzenie się społeczeństwa stanowi potężne wyzwanie dla systemów emerytalnych, opieki zdrowotnej i socjalnej oraz finansów publicznych. Stwarza również możliwości tworzenia  nowych miejsc pracy, a także dostosowanie systemu opieki zdrowotnej do potrzeb zmieniającej się demografii społecznej.

4. „Policy paper” dla ochrony zdrowia na lata 2014 – 2020.

Strategia wykorzystania funduszy unijnych z polityki spójności 2014-2020 na sektor ochrony zdrowia w Polsce ze szczególnym uwzględnieniem rozwoju profilaktyki zdrowotnej, diagnostyki i medycyny naprawczej ukierunkowane na główne problemy epidemiologiczne w Polsce.

Reasumując, działania podejmowane w ramach Narodowej Rady Rozwoju powinny stanowić istotne wsparcie w realizacji ustawy o zdrowiu publicznym oraz Narodowego Programu Zdrowia na lata 2016 – 2020. Powinny wzajemnie  się uzupełniać z pracami Rady do spraw Zdrowia  Publicznego, której to powołanie  zależnej jest od wejścia  w życie tej ustawy. Oczekujemy zatem podpisania  przez Prezydenta  RP ustawy o zdrowiu publicznym. Gdyby nie została podpisana i  nie weszła w życie z dniem  1 stycznia 2016 roku  byłoby to wielką stratą dla systemu ochrony zdrowia i pozostawało w sprzeczności  z wieloma głosami dotyczącymi profilaktyki zdrowotnej zaprezentowanymi na posiedzeniu Narodowej Rady Rozwoju.